Elektronik atık akışının çoğunu oluşturan hacimli sıkıcı uçlar çıkarıldıktan sonra, geri dönüşümcüler, inanılmaz derecede karmaşık metal ve diğer bileşenler karışımıyla uğraşmak zorunda kalırlar.

Bu karmaşıklığın bir kısmı, mobil cihazlarımızın çoğuna güç sağlayan lityum pillerde bulunur. Pil geri dönüşümü, karbon, kobalt ve lityumun geri kazanılması için parçalama, fiziksel metal ayırma ve ıslak kimyanın bir karışımını içerir. Ardından asıl zorluğa geçilir: baskılı devre kartları (PCB'ler).

PCB'ler altın, gümüş, bakır, alüminyum, kalay, nikel, çinko ve demirden oluşan bir hazinedir. Ayrıca kurşun ve cıva gibi kötü şeyler de içerirler, bu nedenle geri dönüşümün neden en iyi e-atık yönetimi şekli olduğuna dair hem ekonomik hem de çevresel nedenler vardır. 

Ekonomi, metallerin içsel değeriyle sınırlı değildir. Metalleri geri dönüştürmek, onları işlenmemiş malzemelerden yapmaya kıyasla büyük miktarda enerji tasarrufu sağlar; alüminyum için %95'e ve bakır için %85'e kadar. Buna rağmen, PCB'lerde bulunan karışımdaki tüm metallerin yeniden saflaştırılmasında kullanılan işlemlerin çoğu, çok fazla ısı ve bazı aşındırıcı kimyasallar içerir.

E-atıklar geçirdikleri karmaşık süreçler ile birlikte, e-atıklarda bulunan metallerin %90'ından fazlasının, tekrar tekrar kullanılmalarına olanak tanıyan bir saflık düzeyinde geri kazanılır. Yukarıda bahsedilen enerji faydalarının yanı sıra, tüm bu e-atık geri dönüşümü, cevher madenciliği ihtiyacını azaltarak çevre için ek bir kazanç sağlar.